دانلود  

دانلود  

همانطور که در مقدمه نخست پروژه اشاره کردیم پیوند بین ساخت ، سازه و معماری در دوره های مختلف معماری همیشه مطرح بوده که در دوره هایی دچار ضعف و سستی شده ولی با شروع معماری مدرن با وجود افرادی مثل لوکوربوزیه و میس وندرو دوباره سعی در ایجاد پیوند بین این عناصر گردید و موفقیت هایی نیز بدست آمد این روند همچنان ادامه یافت و در یک دوره از معماری بسیار به آن بها داده شد . دوره ای که ما هم اکنون از آن یاد می کنیم سنگبنای آن در سال 1971 گذاشته شده است و ابتدا توسط دو معمار ریچارد راجرز ورنزوپیانو در مسابقه طراحی ساختمان ژرژ پمپید و متجلی گردید . نمای این ساختمان را مجموعه ای از دود کش ها ، آبگردان ها ، لوله های تاسیساتی و ستون ها ، تیرها ، بادبند ها ، راهپله ها ، مسیرهای رفت برگشت تشکیل می داد . این معماران آغازگر سبکی در اروپا بودند که به نام های تک یا تکنولوژی بسیار پیشرفته معروف شده لذا مجددا در دهه هفتاد ماشین و فن آوری به عنوان یک موضوع محوری در معماری مطرح شد .

معماران این سبک تکنولوژی را دستا ورد بزرگ مدرنیته و مهمترین عامل توسعه و پیشرفت در قرن بیستم می دانند . از نظر آنها عماره و مستخم های هر عمر در معماری آن دوره باید شکل کالبدی پیدا کند .

به طوری که یکی از پیشگامان این دوره می گوید ما ساختار را نمایان می کنیم . برج ایفل ساختمان ایده آل و آرمانی معماران این دوره است .

اصول فکری و طراحی این سبک مواردی را شامل می شود که ما بسیار در کارهای سانتیاگو کالاتراوا مشاهده می کنیم . از جمله مهمترین آن :

1-

خیلی از تغییرات در محیط زیست در درازمدت اتفاق می افتد. در کشاورزی ارگانیک چون به اکوسیستم احترام گذاشته می شود اثر مخربی برای محیط زیست ندارد. در مورد خاک نیز در کشاورزی ارگانیک از کمترین شخم ، کودهای بیولوژیکی ، تناوب کشت مناسب، گیاهان پوششی و ... استفاده می شود   .

نقش اینترنت در توسعه ی اقتصادی

اهمیت گسترش دسترسی کشورهای درحال توسعه به اینترنت به وسیله‌ی دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی و صاحب‌نظران و کارشناسان ارتباطات و توسعه مورد تأیید قرار گرفته است. عقیده اکثریت قریب به اتفاق آن است؛ که اینترنت و فن‌آوری‌های وابسته ارتباطات دور می‌باید؛ به عنوان زیر ساخت ملی، استراتژیک قلمداد شود. برقراری چنین زیرساخت‌های استراتژیکی برای کشورهای درحال توسعه حیاتی به نظر می‌آید. به طوری که ارتباطات می‌تواند؛ باعث بهبود بهره‌وری اقتصادی، حاکمیت، آموزش، بهداشت و سلامتی و کیفیت زندگی خصوصاً در مناطق حاشیه‌ای شود. این یافته‌ها نشان می‌دهد؛ که اتصالات وسیع تر در درون کشورهای درحال توسعه باعث بهبود زیرساخت اطلاعات کلی در این کشورها می‌شود؛ و در نتیجه تغییرات مثبتی را در بهبود سیاسی- اقتصادی ایجاد می‌کند.

درمقاله ی حاضر برآنیم؛ درکی از تأثیر کنونی و بالقوه‌ی اینترنت بر چهار پنجم جمعیت دنیا را به دست آوریم؛ که در کشورهای درحال توسعه زندگی می‌کنند. درحالیکه دو سوم آنان فقیر هستند. درآغاز برآنیم که پیشرفت‌های سریع کنونی در فن‌آوری اطلاعات و ارتباط را در بحثی گسترده‌تر درباره توسعه و نقش اطلاعات قرار دهیم. سپس تعامل میان اینترنت و ابعاد کلیدی توسعه را با استفاده از داده‌های تجربی بررسی می‌کنیم. داده‌هایی که از این استدلال حمایت می‌کنند می‌گوید؛ که اینترنت فقط در صورتی می‌تواند ابزاری برای توسعه سیاسی - اقتصادی درآید؛ که به گونه‌ای مورد استفاده قرار گیرد که به نفع جامعه به طور کلی، و گرو‌ه‌های آسیب‌پذیر به طور خاص باشد. درآخر برخی دلالت‌های اصلی سیاست گسترش اینترنت و استفاده از آن را که دولت‌های کشور‌های درحال توسعه می‌باید به آن بپردازند؛ مورد بحث قرار می‌دهیم. این موارد شامل تقویت خلق دانش مربوطه در اینترنت و کسب مهارت‌ها و قابلیت‌های لازم در استفاده از فن‌آوری به‌گونه‌ای است؛ که با فرهنگ بومی سازگار باشد.

اهمیت و نقش اینترنت

اهمیت اینترنت به عنوان ابزاری قدرتمند برای مشارکت در توسعه، به وسیله "جوزف استیگایتز" Joseph Stiglitz اقتصاددان ارشد قبلی بانک جهانی در اولین کنفرانس شبکه توسعه که در "بن" آلمان در دسامبر 1999 برقرار شد؛ مورد تأکید قرار گرفت .وی خاطرنشان کرد؛ که در کار توسعه این شبکه عظیم، هم موقعیت‌ها و هم خطراتی وجود دارد. از جنبه خطرات، رشد اینترنت در ایالات متحده و دیگر کشورهای توسعه‌یافته بسیار بیشتر از کشورهای در حال توسعه بوده است.این مسئله ممکن است اینترنت را به صورت ابزاری برای افزایش و نه کاهش شکاف بین کشورهای توسعه یافته و کشورهای در حال تو سعه درآورد. امروزه هر کودکی در هر نقطه از دنیا که به اینترنت دسترسی داشته باشد؛ کتابخانه جدید "الکساندریا" را در دسترس خود دارد. "استیگلیتز" معتقد به این رویکرد است؛ که "جهانی بنگرید و محلی دوباره آفرینی کنید." به عبارت دیگر دانش جهانی کسب شده از مخازن کنونی، مانند کتابخانه‌های بزرگ، بانک‌های اطلاعاتی و دیگر منابع دانش، که به وسیله اینترنت در دسترس است؛ باید نهادینه گردد؛ دوباره کشف شود و به موقعیت‌های محلی بازگردانده شود.