•«مسجد عتیق» •این بنا با ابعاد 19×50/25 متر در ضلع جنوب غربی بنای «گنبد خانه» قرار دارد. فضاهای معماری مسجد مشتمل بر شبستانی گنبددار شامل 5 رواق است. ظاهرا در گذشته گنبدی بر فراز بنا ساخته شده بود که بعدها رو به ویرانی نهاد. در امتداد هر دو رواق اتاق های دو اشکوپه ای قرار دارد که پوشش سقف این رواق ها با یک سری تویزه و طاق های خوانچه پوش به وجود آمده است. •آن چه از معماری بنابر جای مانده حکایت از آن دارد که تنها دو دهانه غربی گنبد مقابل محراب دارای تزییناتی شامل گچبریهای مطبق اسلیمی بر اتاق های رواق محراب رنگ های الوان بر روی اندود گچ ستون نماها با طرح مارپیچ و کاشی سفید و آبی در اطراف محوطه محراب متمرکز بوده است. بنابر شواهد موجود سبک بنا به معماری شده هشتم نزدیکتر است در متون بانی خیر مسجد عتیق را « رضی الدین احمد متولی» عنوان کرده اند

قطر خاموتها، نباید کمتر از مقادیر زیر اختیار شود:

الف)

تپه پیش از تاریخی چشمه علی در دامنه های جنوبی ارتفاعات البرز در دشت ری، حدود 150 کیلومتری جنوب غرب تپه زاغه در ارتفاع 1080 متری از سطح دریا با طول جغرافیایی 51 درجه و 27 دقیقه و عرض جغرافیایی 51 درجه و 20 دقیقه در جنوب شرق تهران و شمال شهر ری قرار دارد. چشمه ای به همین نام که در اصل از ارتفاعات شرقی سرچشمه می گیرد در این جا از میان صخره ای بزرگ بیرون می آید و به سوی جنوب و سپس جنوب شرق ادامه پیدا می کند، این چشمه که در آن یکی از گواراترین آب های ایران جریان دارد، سبب ایجاد یکی از دوره های اولیه اسکان بشر بوده است. نام قدیمى این چشمه سورینى، که احتمالا منسوب به خاندانى بزرگ در عصر اشکانیان و ساسانیان است و بعدها به نام امام اول شیعیان به چشمه على معروف شد .